Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Πολυτεχνείο.Για τα ωραία' παιδία ,τα δικά μας ..Για τα παιδία που ήτανε δεν ήτανε 18 χρονών...που η μανάδες τους τα περιμέναν , και δεν ερχόντουσαν.




Πέρσυ είχα ανεβάσει την
Συνέντευξη ''εξομολόγηση'' του οδηγού του τανκ που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο.Ο έφεδρος στρατίωτης Α. Σκευοφύλαξ
http://dreamworld7.blogspot.com/2008/11/17-1973-9112003.html


17 Νοέμβρη 1973

Τα τανκς πλησιάζουν το Πολυτεχνείο. Ωρα 2 πρωνή. «Φαντάροι, είμαστε άοπλοι, είμαστε αδέλφια, μη μας χτυπήσετε, ελάτε μαζί μας» φωνάζουν οι φοιτητές και ο Ραδιοφωνικός Σταθμός καταγγέλλει στον Ελληνικό λαό ,την ανίερη πράξη του δικτάτορα.

Οι οδομαχίες συνεχίζονται γύρω από το Πολυτεχνείο μέχρι το πρωί.Ώρα 3 πρωινή.
Ένα τανκ γκρεμίζει τη σιδερένια πόρτα του Πολυτεχνείου κι ας είναι στα κιγκλιδώματα φοιτητές. Ρίχνονται ριπές. Στρατός και αστυνομικοί μπαίνουν στο προαύλιο. Οι φοιτητές προσπαθούν να φύγουν, αλλά δέχονται άγριες επιθέσεις.
Πολλοί συλλαμβάνονται και οδηγούνται στην Ε.Σ.Α όπου βασανίζονται φρικτά.


Το Πολυτεχνείο στάθηκε η αρχή της ελευθεριας μας .

Ο ξεσηκωμός του λαού και το εθνικό έγκλημα γκρεμίζουν τη δικτατορία και ξαναγυρίζει η Λευτεριά και η Δημοκρατία.

Η οργή του λαού ενάντια στους φασίστες φάνηκε με τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου. Εκεί τα αδούλωτα νιάτα -φοιτητές και μαθητές- ενώθηκαν με το λαό και ύψωσαν το κορμί και την ψυχή τους απέναντι στα τανκ για τη Λευτεριά, τη Δημοκρατία και για την Εθνική Ανεξαρτησία.


Αθήνα 16 Νοεμβρίου 1973

Ωραία παιδιά, με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια.
Ωραία παιδιά, δικά μας, με τη μεγάλη θλίψη των αντρείων,
Αψήφιστοι, όρθιοι στα προπύλαια, στον πέτρινο αέρα,
Έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι, - πως μεγαλώνει
το μπόι, το βήμα και η παλάμη του ανθρώπου;

17 Νοεμβρίου

Βαρειά σιωπή, διάτρητη απ’ τους πυροβολισμούς,
πικρή πολιτεία,
αίμα, φωτιά, η πεσμένη πόρτα, ο καπνός, το ξύδι-
ποιος θα πει : περιμένω απ’ το μέσα μαύρο;
Μικροί σκοινοβάτες με τα μεγάλα παπούτσια
μ΄ έναν επίδεσμο φωτιά στο κούτελο
κόκκινο σύρμα, κόκκινο πουλί,
και το μοναχικό σκυλί στ’ αποκλεισμένα προάστια
ενώ χαράζει η χλωμότερη μέρα πίσω
απ’ τα καπνισμένα αγάλματα
κι ακούγεται ακόμη η τελευταία κραυγή διαλυμένη
στις λεωφόρους.
Πάνω απ’ τα τανκς, μέσα στους σκόρπιους πυροβολισμούς
πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;

Γίαννης Ρίτσος



Μάτια κλειδωμένα, χέρια παγωμένα
Κείτεται
-δεκοχτώ χρονώ ήτανε δεν ήτανε-
για να έχω εγώ πουλιά-φτερά στα χέρια μου,
και συ στο σπιτάκι σου,
μια γλάστρα με βασιλικό στο πεζουλάκι
και τα παιδιά μας ξένοιαστα να χτίζουνε το μέλλον.

Η μάνα του τον περιμένει και δεν έρχεται,
Η άνοιξή του παίζει κα δεν τηνε ξέρει πια.
Στις φλέβες του αίμα σταματημένο και πικρό,
Γυλί σπασμένο ο κόσμος, σωριασμένο πάνω του.
Για να έχω εγώ τον άπσρο μου ύπνο
Και συ γαρύφαλλο στο στόμα σου,
Για νά' χουν τα παιδιά μας το δικό τους ήλιο

Λένα Παππά



Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Κώδικας Δεοντολογίας



Ο δικηγόρος Νίκος Μαβίδης μιλά στο tvxs για όσα διαδραματίστηκαν στην Αστυνομική Διεύθυνση το βράδυ της Τετάρτης(21 Οκτωβρίου ) αλλά και για όσα προβλέπει ο «ξεχασμένος» κώδικας δεοντολογίας των αστυνομικών, που παρέδωσε ο ίδιος στον διοικητή της ΓΑΔΑ.